Dunavska ulica

Posle Ulice zlatne grede, Dunavska je najstarija u starom gradskom jezgru i, prema sudu mnogih, najlepša i najatraktivnija novosadska ulica i jedno od omiljenih gradskih šetališta. Ulica datira s početka XVIII veka, Nemci su je zvali Donaugasse, Mađari Duna utca, jedno vreme je nosila ime Petrovaradinska ulica, pa Jaše Tomića i Lasla Bardošija, da bi današnji naziv dobila 1944. godine, koncem Drugog svetskog rata.

U ulici se nalazi nekoliko izuzetno znamenitih građevina, a prva od njih je smeštena već na broju 1. Reč je o zadužbini Arse i Anke Pajević, u kojoj se nekada nalazila Srpska čitaonica, a danas je na njenom mestu Gradska biblioteka. Preko puta biblioteke, na broju 2, nalazi se kuća poznata pod imenom "Kod belog lava", a u njenom dvorištu i dalje postoji bunar, najstariji u gradu, prokopan daleke 1720. godine. U nastavku ulice, jedna na drugu su naslonjene građevine, od kojih bezmalo svaka ima svoju sopstvenu istoriju. 

 Sve zgrade su mahom bile oštećene u bombardovanju Novog Sada, neke manje neke više, neke potpuno sravnjene sa zemljom, ali su u godinama koje su usledile obnovljene i danas ponosno svedoče o burnim i lepim novosadskim danima. U velelepnoj palati na broju 14 nekoliko godina svog života proveo je nekadašnji novosadski gradonačelnik i jedan od najuticajnijih srpskih diplomata Svetozar Miletić, kao i Jaša Tomić, poznati srpski novinar, političar i književnik. 

 Preko puta ove kuće, na broju 21, nalazi se verovatno najpopularnija zgrada u čitavoj ulici, ne toliko zbog činjenice da potiče iz druge polovine XVIII veka, ni zbog toga što je u njoj živeo ugledni novosadski istoričar, kulturni radnik i političar, već zato što se tu nalazila jedna od najpoznatijih novosadskih kafana "Crni jarac". U njoj su se nekada okupljale najuglednije i najpoznatije novosadske glave, a jedan od najredovnijih gostiju bio je Vasa Pelagić. Danas tradiciju "Crnog jarca" nastavlja "Ribar", verovatno najstariji živi bircuz u gradu.

U neposrednoj blizini, na broju 29, nalazi se Zbirka strane umetnosti Muzeja grada Novog Sada, u zgradi koju je projektovao arhitekta Franc Voruda i sa zbirkom umetničkih dela koja je gradu zaveštao gradonačelnik Branko Ilić. U nastavku ulice nalazi se i Muzej Vojvodine, sa zbirkom koja obuhvata period od paleolita do današnjih dana, u zgradi podignutoj 1896. prema nacrtima Đule Vagnera. Nešto dalje, idući prema Dunavu, nalazi se i zgrada nekadašnjeg Muzeja revolucije, a danas Muzeja savremene umetnosti Vojvodine. 

 Dakako, pored svih ovih građevina, nesumnjivog istorijskog značaja, ono što Dunavskoj ulici daje najveći šarm zapravo su ljudi. Za lepog i sunčanog vremena, svaki dan u Dunavskoj je neka vrsta festivala i fieste. 

http://www.luftika.rs/

Fotografije: Aleksandar Milutinović